ԼԵՎՈՆ ՇԱՆԹ «Հին աստվածներ» ռադիոներկայացում
Պիեսը Աբեղայի և Վանահոր մասին է։ Աբեղան, ով մոլորվելով երազների, ցնորքների, պատրանքների աշխարհում, այլևս չի կարողանում ապրել իրական, գորշ ու մութ աշխարհում՝ լի տանջանքներով։ Վանահայրը, ով սկսեց հավատալ իր իսկ ստին՝ որ կառուցում էր եկեղեցին միայնակ, աշխարհից հեռու իր անապատում։ Սիմվոլիզմը, բացի իրականությունը արտահայտելու նոր իմաստից և իրականության ու պատրանքի աշխարհից, ներառում է նաև անավարտ միտք։ «Հին աստվածներ»-ում նույնպես, փորձելով բառերը նկարագրել ոչ իրենց իրական իմաստով, այլ օգտագործելով նրբերանգները՝ Լ․ Շանթը, կարդացողին տալով այն ինչը ցանկանում էր, պիեսը վերջացնում է կարծես անավարտ։
Ծովը փոթորկում էր և ալեկոծվում, այդ ժամանակ, փրկելով Սեդային, Աբեղան կորցրեց իր հանգիստը։
